Bilboko Udaleko Kultura eta Hezkuntza Sailak, duela hiru hamarkada baino gehiagotik, Gabriel Aresti Ipuin Lehiaketa deitzen du idazle bilbotarraren omenez. Lehiaketa horrek bigarren helburu bat ere badu, literatur sorkuntza bultzatzea, hain zuzen ere.
Liburu honetan biltzen dira 2021. eta 2022. urteetan irabazi zuten kontakizunak, Karmele Mitxelena, Nerea Arruti, Juan Mari Atutxa, Saioa Alkaiza, Aritz Mutiozabal eta Maite Arruti idazleen lanak. Euren literatur kalitatea ikusita, ipuin horiek argitaratzeak merezi izan du, literaturaren eta egile handi guztiek landu duten genero honen zaleen gozamenerako.

El Área de Cultura y Educación del ayuntamiento de Bilbao convoca en homenaje al gran escritor bilbaíno, desde hace más de tres décadas, el Concurso de Cuentos Gabriel Aresti, que cumple un segundo objetivo de animar e impulsar la creación literaria.
En este tomo se recogen los relatos premiados en las ediciones de 2021 y 2022, firmados por Belén Sevillano, Juan José Montiel, Alejandro Hernán Manríquez, Inmaculada Miralles, Raúl Héctor Lombardi y Juan Francisco Criado. Estos cuentos merecen, por su calidad literaria, ser publicados para el disfrute de los y las amantes de la literatura, y de los amantes de este género que todos los grandes autores han cultivado.
Por su variedad temática y de estilo son pequeñas joyas encuadernadas. Lectura para disfrutar a pequeños sorbos.

Gaur egun, teknologiarik aurreratuenek kontrolpean duten mundu honetan, ordenagailu, mugikor, auto edo hegazkinak direlarik berogailua edo iturrian ur beroa izatea bezain gauza arrunta, ez da lantegi erraza iragan hurbila gogoratzea. Kosta egiten da, halaber, ohartzea emakumeek iragan horretan zuten egoeraz, pentsatzea ez zutela hezkuntzarako sarbiderik, ez eta lan duina egiteko eskubiderik ere, ez bazen etxean edo beren ingurunean. Elisa, Aurora, Manuela, Isabel, familia bereko lau belaunalditako emakumeak, XIX. mendearen erdialdetik XX. mendearen erdialdera bizitakoak, etsai duten gizarte batean bizi eta borrokatzen dira. Gizarte horretan, adingabetzat zituzten emakumeak hogeita bost urte bete arte, ama izanik ere, eta aitaren edo senarraren agintepean bizitzera behartuta zeuden; baina debeku eta muga horien gainetik, gerra, pandemia, gizarte liskarren gainetik, lortzen dute bizirik irautea eta senide eta lagun maiteak aurrera ateratzea. Toti Martínez de Lezeak harritu egingo gaitu, beste behin, eleberri honekin, ez soilik erakusten duelako kontaketarako duen ahalmen zoragarria, baita bihurtzen gaituelako ere benetako eta ez oso aspaldiko garai batzuen lekuko.

Selvak ama izan nahi du, baina ezusteko batek kolokan jarri dio erabakia. Autobusean, liburu bat topatu du, azpimarrez beteta, eta horren bitartez aurkitu du Andreu, gaztetan ezagutu zuen mutila. Punta s’Arenellako itsasargia da bien abiapuntua; iraganera gerturatu ditu, eta, halaber, elkarren zalantza eta minetara.

Estilo zuzena eta trinkoa darabil Baldak Azpimarrak eleberri laburrean; samurki aurkeztu dizkigu pertsonaien joan-etorriak eta bizitzaren garratzak jarri dizkien oztopoak; biak ala biak ulerberak eta gogoangarriak egingo zaizkio irakurleari, eta, liburua amaitzean, nekez askatu nahiko ditu.

«Haurdun gelditzea erabaki zuenetik haurdunak gertu egokitzen zaizkio etengabe, munduko emakume guztiek halako batean gauza bera erabaki balute bezala. Harekin hizketan hasteko gogoa piztu zaio, baina, zer esaldirekin has daitekeen erabakitzerako, neska altxatu eta geldialdia eskatzeko botoia sakatu du. Haurdunari bidea egiteko altxatu da Selva, eta begiradarekin jarraitu dio, haren ibilera jendartean galdu den arte. Orduan erreparatu die lurrean barreiatuta gelditu diren petaloei eta eserleku gainean ahaztutako liburuari».
 

Ama joan zaigu. Lehenago, aita eta amama joan ziren. Lur isilera. Une honetan baserrian ez da inor. Orain baserria hustu behar dugu. Eta gauzak ez dira gauzak besterik ez, giza arrastoen eramaileak ere badira. Armairu itxiak, arropak, jantziak, zapiak, gelak, ateak, loreak, inguruko basoak, haizea, euria, bakardadea, mina, heriotza. Hau dena kontatzeko ez dago hitzik, poesia ez bada. Poemek lagundu didate hutsik zegoen espazioa betetzen. Sakonean ahaztutako zerbait ateratzen lagundu didate. Poema batek esan ezin dena iradoki dezake. Amaigabeko amildegian sakontzen du.

Nire baso zaharrera itzultzea gustatuko litzaidake,
zuhaitz bat gehiago izan,
eta nire sustraiak ama lurraren erraietan sartu.
Gero eta sakonago, eta plazera sentitu
lur gogorrean nire sustraiek bidea zabaltzen.

¡Qué mal huele! ¡Qué hedor!
¡Hasta Bixkor esconde la cola, ¡qué horror!
Abono, excrementos o estiércol,
el abuelo Jose dice que es bueno para el huerto.

Hau kiratsa! Bixkorrek ere jada ez du tente isatsa!
Simaurra, gorotza edo satsa,
aitona Joxeren hitzetan,
ortuko lurrarentzat aberatsa.

Urgain bezalako herri baketsuetan ere gertatzen dira gauza ikaragarriak. Galde diezaiotela, bestela, Txomini, kanposantuko arduradunari: hildako bat lurperatzeko prestaketak egiten ari dela, tiro baten hoska ikusi dio aspaldi hobiratutako emakume bati! Nork egin zion tiro? Garaidi izeneko gazte batek hartuko du bere gain ikerketaren ardura. Jose Antonio Loidi Bizkarrondoren Amabost egun Urgain?en eleberriaren edizio berria dugu hauxe; gaur egungo irakurleek arazorik gabe irakur dezaten finkatu nahi izan dugu 1955eko testua, Loidiren eta gure hizkuntzaren orduko doinua eta kolorea galdu gabe, ordea.
«Pertsonak ederki ikusten ditu [egileak], bai barrendik eta bai kanpotik; nork bere bizia du, berez ari dira eta berez mintzatzen, inork behartu gabe. Badaki gertakariak bata besteari josten eta, hori aski ez dela, ederki ?arin, zorrotz eta biziro? ematen dizkigu aditzera». Koldo Mitxelena

Ikasmaterial hau Derrigorrezko Bigarren Hezkuntzako Matematikarako konpetentziaren garapenean trebatzeko dago planteatuta, indarrean dagoen 236/2015 dekretuaren arabera.
Horrekin batera, aipatzekoa da ikasmaterial honen diseinuan oso kontuan hartu dela, (1) zehar-konpetentzien garapena eta (2) arloen arteko lotura gainontzeko diziplina konpetentzien garapena sustatzeko. Ikasmaterial honek bere baitan hartzen du zeregin hori eta gainontzeko arloekiko loturak egiteko proposamenak jasotzen ditu unitate guztietan.
Ikasmaterialak eskaintzen dituen baliabideak:

Ikaslearentzako:

• Testuliburua: Ikaslearen ikasmateriala, unitate didaktikoetan antolatuta eta horietako bakoitza autoebaluaziorako baliabideekin.
• Plataforma digitala: trebakuntza jarduera gehigarriak eta ebaluazio jarduerak.

Irakaslearentzako:

• Gidaliburua: Unitate bakoitzaren edukien eta lorpen adierazleen zehazpenarekin, iradokizun metodologikoekin, programazio proposamenekin, baliabide gehigarriekin eta jardueren soluzioarekin.
• Plataforma digitala:
       1. Eskola saioetarako baliabide gehigarriak.
       2. Ebaluazio baliabide gehigarriak.
       3. Ikaslearen liburua eta bertan agertzen diren jardueren soluzioak,
           taldeko lana erraztu eta zuzenketak bizkorrago egiteko.
       4. Indarrean dagoen dekretu kurrikularrak zehazten dituen zeharkako
           eta berariazko konpetentziekin (Matematikarakoaz gain) ikaslearen
           liburuko jarduerek duten lotura.

Ezaugarri nabarmenenak:

Problemen ebazpenean dago oinarrituta, horietatik abiatuta eraikitzen da ikasketa prozesua eta horien bidez gauzatzen da matematikarako konpetentziaren lorpena.
Problema egoera horiek ikaslearen esperientzia eta bere testuinguru hurbila erabiltzen ditu jarduera iturri moduan.
Modu orekatuan lantzen dira matematikarako konpetentziaren osagai desberdinak diren etapa honetarako eduki multzoak: zenbakikuntza eta aljebra, funtzioak, geometria eta neurriak, eta estatistika eta probabilitatea.
Ikasgelarako eta ikasgelatik kanpo lan egiteko materiala eskaintzen du testu-liburu eta plataforma digitalaren bidez.
Matematikarako konpetentziaren garapenak baliabide teknologikoen erabilera eskatu eta ahalbidetu behar du, prozedurak errazteko eta hausnarketa eta ideien garapenerako bideak zabalduz.

Nos encontramos en septiembre de 1982 y Ramón Beitia, el gerente que tiene varias salas de cine a su cargo, se ha volcado en auditarlas. Los beneficios van disminuyendo y el joven propietario, un recién llegado para dirigir lo que su padre le ha dejado, no tiene más que números en la cabeza. El gerente se ve en la necesidad de explicar a ese desvergonzado de pocos escrúpulos, el meollo del negocio. Y así comienza una aventura que terminará al cabo de pocos días. La situación en que se encontraban las salas de cine y en qué estaban sus trabajadores. Formalmente es la pieza perfecta, en su simplificada simetría; es el adiós a un mundo, a una forma de ser y de vivir. Con total maestría, el autor nos hará sentir el aliento y el tiempo de sosiego que representaba ese tiempo que queda atrás.